1:35 Takom 2100 Panther A Mid-Late Production Zimmerit w/Full Interior Plastic Modelbouwpakket

Toen de Duitse Panzer IV in juni 1941 de Russische T-34 ontmoette, werden ze vernederd omdat ze werden overklast door de T-34, dus werd een groep wapenspecialisten naar het Russische front gestuurd om het ontwerp van de T-34 te analyseren.

Met deze resultaten kregen Daimler-Benz (DB) en Maschinenfabrik Augsburg (MAN) beide de taak om tegen april 1942 ontwerpen te maken voor een 30-tons mediumtank. Het MAN-ontwerp werd in mei 1942 aanvaard, vooral omdat het in staat was om een bestaande toren ontworpen door Rheinmetall-Borsig, waardoor kostbare tijd wordt bespaard die nodig is om een ​​nieuwe toren te ontwerpen die vereist is met het DB-ontwerp.

Het Panther-ontwerp heeft veel van zijn succesvolle ontwerpkenmerken overgenomen van de T-34. Dit waren voornamelijk de hellende bepantsering en de brede sporen (om het manoeuvreren in sneeuwcondities aan het oostfront gemakkelijker te maken). In september 1942 werd het eerste prototype getest en direct in gebruik genomen. Ondanks vertragingen in de productie vanwege het gebrek aan productieapparatuur van de romp, werden de eerste spoedleveringen aan het Duitse leger in december voltooid, maar de tank werd geplaagd door technische problemen. Ondanks deze vroege problemen was de tank zeer succesvol en vanwege de grote vraag aan het oostfront werd de oorspronkelijke productie van 250 tanks per maand in de MAN-fabriek in januari 1943 verhoogd tot 600 tanks per maand, wat resulteerde in productie wordt ook toegewezen aan de fabrieken van Daimler-Benz, Maschinenfabrik Niedersachsen-Hannover (MNH) en de Henschel & Sohn-fabrieken om aan de productiequota te voldoen. Als gevolg van geallieerde bombardementen gedurende de hele oorlog werd de vereiste productiehoeveelheid nooit gehaald en werden er in totaal slechts 6.000 gebouwd.

De 700 pk Maybach V-12 benzinemotor met zijn zeventraps AK 7-200 gesynchroniseerde versnellingsbak, ontworpen door ZF, werd eind 1943 uitgerust met een regelaar om motorstoringen te minimaliseren door het motortoerental te beperken tot 2500 tpm en het vermogen te verminderen tot 600 pk . Hierdoor daalde de topsnelheid van de Panthers van 55 km/u naar 46 km/u. De Panther had een bemanning van vijf man: de bestuurder, radio-operator, schutter, lader en commandant.

De Panther was bewapend met een semi-automatisch 75 mm Rheinmetall-Borsig KwK 42 hoofdkanon en kon 79 patronen van drie verschillende soorten munitie dragen: Armor-Piercing Capped Ballistic Capped, (APCBC), High-Explosive (HE) en Armor- Piercing Composiet Rigid (APCR). Het 75 mm kanon op de Panther was een van de krachtigste kanonnen van de Tweede Wereldoorlog en had zelfs meer succes bij het doorboren van vijandelijk pantser dan het 88 mm kanon van de Tiger I. De Panther was ook uitgerust met twee 7.92 mm Maschinengewehr 34 (MG-34) voor gevechten van dichtbij; één was coaxiaal met het hoofdkanon gemonteerd en de tweede was in het voorste hellende pantser gemonteerd en bediend door de radio-operator. Bij latere productie-upgrades werd een steun bevestigd aan de koepel van de commandant, zodat een derde MG-34 kon worden gemonteerd voor luchtafweerdoeleinden.

De frontale bepantsering van de Panther bestond uit 80 mm homogene stalen plaat die 55 graden naar achteren helt ten opzichte van de verticaal, in elkaar grijpend en gelast voor sterkte. Dit maakte het frontale pantser van de Panther minder doordringbaar voor geallieerde en Sovjet-tanks. De voorkant van de toren was bedekt met een gegoten mantel van 100 mm in de vorm van een halve cirkel, met een gebogen vorm die bedoeld was om binnenkomende granaten af ​​te buigen. Om het gewicht laag te houden, werd het zijpantser opgeofferd, dat gemiddeld 40 mm tot 50 mm dik was, waardoor de Panther kwetsbaar werd voor aanvallen van opzij door geallieerde en Sovjet-tank- en antitankkanonnen.